ن والقلم

به تماشا سوگند
و به آغاز کلام
و به پرواز کبوتر از ذهن
و|ژه ای در قفس است
حرف هایم
مثل یک تکه چمن روشن بود
من به آنان گفتم:
آفتابی لب درگاه شماست
که اگر در بگشایید
به رفتار شما می تابد
......
در کف دست زمین
گوهر ناپیدایی است
که رسولان
همه از تابش آن خیره شدند
پی گوهر باشید
لحظه ها را به چراگاه رسالت ببرید.
                      
                   سهراب سپهری